Ι.Ν. Παναγίας Παραβουνιώτισσας

Είναι εκπληκτικό, πόσες φορές αναφέρεται στην Αγία Γραφή, οι λέξεις καρδιά, συνείδηση. Διαφαίνεται μέσα από τις εκφράσεις των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης, πόσο εξονυχιστικά είχαν ερευνήσει τις δυνάμεις της ψυχής του ανθρώπου. Σκοπός να φωτίσουν τον δρόμο για τη σωτηρία του.

      Στην σύγχρονη εποχή, η ψυχολογία και άλλες επιστήμες, είναι βέβαιο ότι συμφωνούν με την Αγία Γραφή, χρησιμοποιώντας διαφορετική ορολογία.

    Ο Χριστός μας δίνει εντολές και προτρέπει, όποιος θέλει να γίνει τέλειος, να αγαπήσει το Θεό, με όλη την καρδιά του.

     Επίσης στην επί του όρους ομιλία, όταν διδάσκει τους μακαρισμούς, αποκαλύπτει με ποιον τρόπο θα καταφέρει ο άνθρωπος να δει το Θεό <<Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί Τον Θεόν όψονται>>.

       Η καρδιά του ανθρώπου αποτελείται από 2 δωμάτια. Το πρώτο συμβολίζει την συνείδηση. Είναι απαραίτητο ο άνθρωπος για την πνευματική πρόοδο, να αγωνιστεί ώστε να φωτίσει αυτόν τον χώρο της καρδιάς. Να ανακαλύψει με ταπείνωση, με προσευχή και νηστεία κάθε τι, το οποίο  λερώνει την συνείδηση. Ο Απόστολος Παύλος παραδέχεται για τον εαυτό του, ότι με τον αγώνα τον καλό της πίστεως απόκτησε <<αγαθή συνείδηση>>. Σε αυτό λοιπόν το δωμάτιο, οφείλουμε να ανάψουμε λάμπες πνευματικές, οι οποίες θα μας βοηθήσουν στον αγώνα της κάθαρσης.

     Η Εκκλησία μας διαθέτει τα μέσα για τον καθαρισμό της ψυχής, ως Πνευματικό Νοσοκομείο. Τα Ιερά Μυστήρια, κυρίως το βάπτισμα, η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία, βοηθούν να καθαρίσουμε την συνείδησή μας. Ο Θεός ζητάει από εμάς πριν από το θάνατο να αγωνιστούμε. Με την βοήθεια Του, Να τηρούμε τις εντολές Του, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία της μετοχής στο Δείπνο Του, στην  Αιώνια Ζωή.

      Ο λαός συνηθίζει να λέει για κάποιον που εμφανίζει απρόβλεπτο χαρακτήρα πώς <<η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος>>. Πράγματι και ο Δαβίδ χαρακτηρίζει ένα μέρος της ψυχής, ως <<έγκατα>>, ως τα <<κρύφια>> του ανθρώπου. Μόνο Το Πνεύμα του Θεού μπορεί να το εξιχνιάσει. Για αυτό ελάχιστοι άνθρωποι κατάφεραν και καθάρισαν την περιοχή αυτή. Απέκτησαν μια επιπλέον ευαισθησία, να κατέβουν μέσα από μια καταπακτή, σε ένα υπόγειο της ψυχής. Το οποίο ονομάζεται από τους σύγχρονους ψυχολόγους υποσυνείδητο. Μέσα σε αυτόν το χώρο του ανθρώπου υπάρχει σκοτάδι. Εκεί, πολλές φορές ο άνθρωπος προσπαθεί να σπρώξει από την καταπακτή όσα έχει πράξει και τον ελέγχουν. Γίνεται, όπως λέει η ψυχολογία μια απώθηση. Ο λαός πάλι μίλα για τα <<απωθημένα του ανθρώπου>>. Τα οποία κατά καιρούς με διάφορες συμπεριφορές αναγκάζεται να τα προβάλλει με την ζωή του. Είτε διασκεδάζοντας, είτε αμαρτάνοντας.

          Πρώτη φορά στην ιστορία εμφανίζεται το υποσυνείδητο μέσα στον κήπο της Εδέμ, στον παράδεισο. Όταν ο Αδάμ, κρύβεται από Τον Θεό, επειδή ακούει τα βήματά Του.

ο Θεός τον πλησιάζει και ρωτά:

 - Μήπως έφαγες από του καρπού του απαγορευμένου.

Ο Αδάμ αποσβολωμένος δεν μετανοεί για την πράξη του, αλλά σπρώχνει την ευθύνη του στον ίδιο τον Θεό. Και απαντά με θράσος και εγωισμό.

Η Εύα την οποία εσύ μου έδωσες, με παρέσυρε. Δεν φταίω εγώ. Έτσι δημιουργείται ένα κακό προηγούμενο, το οποίο ονομάζουν οι πατέρες <<Προπατορικό αμάρτημα>>.

            Όλοι οι άνθρωποι φέρουν μέσα τους αιώνες. Αμαρτίες πολλών γενεών. Για αυτό πολλές φορές, όνειρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, μπορεί να δημιουργούν την αίσθηση ότι εγκληματούμε, φονεύουμε ή πράττουμε πράγματα, τα οποία απέχουν από τον χαρακτήρα, τον τρόπο ζωής μας.

          Σχετικά με την σωτηρία μας, απαιτείται η κάθαρση της συνείδησής μας. Όσον αφορά το υποσυνείδητό μας, εφόσον δεν το δημιουργήσαμε απόλυτα εμείς, χρειάζεται προσοχή πως θα το  διαχειριστούμε. Ας σκεφτούμε π.χ. ότι έχουμε αποθήκη με σπόρους. Εάν εμείς αρχίσουμε να τους καλλιεργούμε με το κατάλληλο έδαφος, την κατάλληλη θερμοκρασία και την υγρασία. Τότε θα παρατηρήσουμε ότι φουντώνουν σκέψεις, λογισμοί και σιγά - σιγά, πράξεις. Επειδή εμείς <<πήγαμε γυρεύοντας>>, από απροσεξία.

Μέσα στους βίους των αγίων, παρατηρούμε κατορθώματα εξαντλητικής άσκησης, υπερβολικής  νηστείας από ανθρώπους σαν εμάς. Οι οποίοι όμως δεν αρκέστηκαν να καθαρίσουν την συνείδησή τους. Αλλά κατόρθωσαν, να φωτίσουν ακόμη και αυτόν τον χώρο, του υποσυνείδητου. Έφτασαν δηλαδή, μετά την κάθαρση της καρδίας. Στον φωτισμό. Στην θέωση. Όπως π.χ. Ο Μέγας Αντώνιος, ο οποίος έζησε 80 χρόνια στην έρημο. Σκάβοντας κάθε πτυχή της ύπαρξής του. Κατάφερε την τελειότητα, κατά Χάριν.