Κάποιος ταλαίπωρος αμαρτωλός, είχε καταντήσει μόνος, σαν τον Άσωτο Υιό της Παραβολής.
Κάποια νύχτα με κρύο και βροχή, ενώ δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνει», συνάντησε ένα σπίτι και χτύπησε την πόρτα…
Άκουσε τότε μια αυστηρή φωνή να του απαντά.
- Είμαι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, γι αυτό δεν σου ανοίγω, επειδή και εσύ στη ζωή σου δεν με έκανες φίλη. Πάντα αδικούσες και κορόϊδευες τους συνανθρώπους σου.
Αφού απομακρύνθηκε, πιο πέρα συνάντησε άλλο ένα σπίτι και πριν προλάβει να πλησιάσει, πάλι άκουσε μια φωνή…
- Είμαι η ΑΛΗΘΕΙΑ, δεν μπορώ να σε δεχτώ, εφόσον στη ζωή σου όλο ψέματα λες.
Τότε απογοητευμένος, πήρε απόφαση να αλλάξει ζωή. Σκέφθηκε, καλύτερα να γίνω δίκαιος και να πάψω να λέω ψέματα.
Από αύριο θα αγωνιστώ να γίνω φίλος με την ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ=(ΑΡΕΤΗ) και με την ΑΛΗΘΕΙΑ= (ΧΡΙΣΤΟΣ).
Αφού συλλογιζόταν να μετανοήσει για τα λάθη του, ακούει μια φωνή να τον καλεί, σε ένα όμορφο παλάτι.
- Έλα μέσα, είμαι το ΕΛΕΟΣ. ΕΙΣΕΛΘΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΟΥ!