Τρίτη, 23 Ιανουαρίου 2018 11:30

Ομιλία:"Πληρωτικά Θ.Λειτουργίας" Φίλοι Αγίου Όρους Ευβοίας "Παναγία η Πορταΐτισσα"

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

  Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος

  

                                                                                                                                                22 Ιανουαρίου 2018

 ΟΜΙΛΙΑ: ΠΛΗΡΩΤΙΚΑ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ,

 

στην Σύναξη, Φίλων Αγίου Όρους Ευβοίας «Παναγία η Πορταΐτισσα»

 

 π. Χαράλαμπος Ραμαντανάκης εφημέριος Ι.Ν.Παναγίας Παραβουνιώτισσας Ερέτριας

     Ο Λόγος της Θείας Λατρείας, φίλτατοι αδελφοί μου, είναι Λόγος εν Αγίω Πνεύματι. Λόγος Θείος. Ο  άνθρωπος, ακόμη και ο άγιος, «εκ της γης εστί και εκ της γης λαλεί». Κατά την Ιερή Μυσταγωγία, μάλλον ισχύει η προσταγή «σιγησάτω πάσα σάρξ… και στήτω μετά φόβου…». Προτιμότερη, λοιπόν η ακρόαση της Θ.Λειτουργίας εν ΣΙΩΠΗ.

    Υπακούοντας όμως, μετά χαράς στην πρόσκληση της Ι.Μ. Χαλκίδος, να συμπεριληφθώ ως ένας των ομιλητών της Σύναξής σας, θα επαναλάβω τον λόγο του Ευαγγελίου, «επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον»(Λουκ.5,5), ώστε να συλλέξουμε πλήθος ιχθύων στις καρδιές μας, μέσα από τον πνευματέμφορο λόγο των Αιτήσεων και Ευχών της Θ.Λ. όπως οι Άγιοι ερμηνευτές της Εκκλησίας μας, την αναλύουν.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα Συλλόγου, Φίλων Αγίου Όρους Ευβοίας «Παναγία η Πορταΐτισσα», το θέμα μας είναι:            Οι αιτήσεις των Πληρωτικών και η ευχή της Προσκομιδής

  Ο φιλάνθρωπος Θεός δέχεται εις το Άγιον και Υπερουράνιον και Νοερόν Θυσιαστήριον, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, τη λογική Λατρεία: τόσο από την Θριαμβεύουσα Εκκλησία, τις μυριάδες Αγγέλων και Αγίων, όσο και επί της γης από την Στρατευομένη Εκκλησία.

  Την στιγμή που ο λειτουργός αναπέμπει τις Ιερές Αιτήσεις των Πληρωτικών της Θ.Λ. βρίσκεται ενώπιον της Αγίας Τράπεζας και έχει εναποθέσει επάνω τα Τίμια Δώρα.

 

   Η 1η αίτηση: Πληρώσωμεν τὴν δέησιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ.= ας προσεγγίσουμε τον Κύριο, ας συμπληρώσουμε με εντονότερες προσευχές την ανάγκη κοινωνίας με τον Θεό, λίγο προ της Μεταβολής Τιμίων Δώρων σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

   Συνηθίζουμε να λέμε: αξίωσε μας Θεέ μου να μπούμε στον Παράδεισο έστω και σε μια γωνιά. Χρησιμοποιούμε λιτότητα στη σχέση με το Θεό. Όμως αυτό ασυναίσθητα ίσως να μην σημαίνει ταπείνωση. Δεν πρόκειται για χωράφι στο οποίο θα μπούμε από κανένα φράχτη. Η αλήθεια είναι ότι προτιμάμε να γεμίζουμε περισσότερο την ζωή μας με έγνοιες βιοτικές και να τοποθετούμε τον Θεό σε μια «γωνιά». Σαν να λέμε σε κάποιον έλα στο σπίτι μου, αλλά δεν θα φας από το φαΐ μου. Π.χ. λέει κάποιος γονιός, να φέρει το παιδί του στον πνευματικό και όταν εκείνο ξεκινά να νηστεύει ή να εκκλησιάζεται… το αποτρέπει από την Εκκλησία. Σκοπός μας να μην στερηθούμε επίγειες απολαύσεις, ώστε να περάσουμε και εδώ καλά και τη Βασιλεία των Ουρανών να κερδίσουμε. Όμως αν δεν αγαπήσουμε αληθινά τον Χριστό εδώ, δεν θα μας αναγνωρίσει ως φίλους του στην συνάντηση μας στον Ουρανό. Έχει διαφορά να θέλω να αγαπήσω τον Θεό αλλά από αδυναμία να μην τα  καταφέρνω και να μετανοώ για την έλλειψη. «Δώσε πρόθεση και θα λαμβάνεις δύναμη», «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστί παρά Θεώ». Πες: - θέλω Θεέ μου να σε αγαπήσω, να σε πιστέψω «βοήθει μοι τη απιστία». Ταπεινά εξομολογούμε τις αμαρτίες μου, που εμποδίζουν να κατορθώσω την κορυφή της πληρότητας με τον Θεό. Ας προσευχόμαστε στον Κύριο, όπως κάποιος που βρίσκετε κάτω από το νερό και ανεβαίνει ψηλά να αναπνεύσει, αλλιώς κινδυνεύουμε να πνιγούμε από τις δυσκολίες της ζωής, από τον πόλεμο του εχθρού και από τους πειρασμούς. Με το δώρο της Θ.Λ. της ανώτερης προσευχής, κατέρχεται στην ζωή μας η Θεία Χάρη και δίδονται λύσεις στα προβλήματα και σε κάθε αδιέξοδο.   

 Αίτηση: Ὑπὲρ τῶν προτεθέντων τιμίων Δώρων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.= τώρα που βρίσκονται τα Τίμια Δώρα επάνω στην Αγία Τράπεζα, προτρέπει ο ιερέας να προσευχηθεί ο πιστός λαός στον Κύριο. Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, στην Π.Δ. οι Ιουδαίοι κατασκεύαζαν θυσιαστήρια και πρόσφεραν ως θυσία τις «απαρχές», τα πρώτα γεννήματα της γης. Εμείς όμως  προσφέρουμε κάτι ανώτερο από απλούς καρπούς που τρώνε ακόμη και τα ζώα. Χρειάζεται απαραιτήτως η συνεργασία με τον Θεό, ο οποίος φροντίζει με την ευκρασία του αέρος για τη βροχή. Ο άρτος και ο οίνος χρειάζονται μεγάλη επεξεργασία. Ο άνθρωπος κοπιάζει με την καλλιέργεια της γης, οργώνει, σπέρνει, θερίζει, αλέθει, ζυμώνει και ψήνει το ψωμί και ανάλογο κόπο απαιτεί η δημιουργία του κρασιού. Για να προσφέρουμε τα Δώρα μας στην Θ.Λ. θέλει ο Θεός τον κόπο μας. Ομοίως και για την σωτηρία μας χρειάζεται μια μικρή θυσία από εμάς, μια συνεργασία Θεού με τον άνθρωπο, μια ελάχιστη προσπάθεια για να σωθούμε.

 

 Αίτηση: Τὴν ἡμέραν πᾶσαν τελείαν, ἁγίαν,εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον, παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.

   Η λέξη ημέρα, χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή με πολλές έννοιες. Η Εξαήμερος Δημιουργία από τον Θεό, ημέρα εκδικήσεως, πειρασμού, πονηρά, θλίψεων, Κρίσεως. Αν και όλες οι ημέρες του Θεού είναι ευλογημένες, όμως μετατρέπονται σε θλιβερές, εξαιτίας

 α) των παθών, (ο φθόνος των Ιουδαίων σταύρωσε την Αγάπη και σκοτίστηκε ο ήλιος)

β) του διαβόλου, (ο Μέγας Αντώνιος πολεμήθηκε λυσσαλέα από τον διάβολο…)

γ) παιδαγωγία του Θεού, (επέτρεψε ο Θεός να πειραστεί ο Ιώβ, ώστε να φανεί η αρετή του).

    Γι αυτό συνιστά ο Λειτουργός να διάγουμε κάθε ημέρα μας με τελειότητα, σύμφωνα με την εντολή «γίνεσθαι τέλειοι, όπως ο Πατήρ...», «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί». Προσοχή ώστε οι σκέψεις μας, οι λόγοι μας, οι επιθυμίες μας, η ζωή μας, να ευωδιάζουν και όχι να σκανδαλίζουν.

Κάποιοι βέβαια έχουν δημιουργήσει εμμονή με τις ημέρες, με αφορμή τις δεισιδαιμονίες, π.χ. θεωρούν γρουσουζιά την ημέρα Τρίτη και 13, ή πιστεύουν πως ο Σαββατογεννημένος έχει διαίσθηση και προμηνύει γεγονότα… άλλοι λένε πως η μέρα από το πρωί φαίνεται, ή αν δουν μαύρη γάτα πρωί θα πάστραβά η μέρα, και δεν κυκλοφορούν χωρίς το φυλαχτό τους «γούρι» το οποίο προστατεύει την κάθε μέρα. Οι ιδέες αυτές προσβάλλουν την πίστη και φυγαδεύουν την ειρήνη ως καρπό του Αγίου Πνεύματος, από την ζωή των χριστιανών.

Θα μπορούσαμε να συνδέσουμε τα ανωτέρω, με την επόμενη Αίτηση των Πληρωτικών:    

 

Ἄγγελον εἰρήνης, πιστὸν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν…  Ο κάθε χριστιανός κατά την διάρκεια της Βαπτίσεώς του λαμβάνει κατά την Παράδοση της Εκκλησίας μας, τον Φύλακα Άγγελο που τον καθοδηγεί και τον προστατεύει σε όλη την επίγεια ζωή του. Ο Άγγελος καταγράφει και χαίρεται για τα καλά έργα μας και λυπάται και απομακρύνεται όπως η μέλισσα από την δυσωδία, όταν αμαρτάνουμε… π.χ. Ένας Άγιος, λέει το Γεροντικό, συνάντησε κάποτε σε μια πόλη, έναν Άγγελο λυπημένο έξω από ένα κακόφημο σπίτι στο οποίο αμάρτανε κάποιος νέος. Ο γέροντας αφού προσευχήθηκε για την μετάνοια και προκοπή του πεσμένου στην αμαρτία ανθρώπου, είδε πάλι τον ίδιο Άγγελο μέσα στην Θ.Λ. που τελούσαν σε μια Εκκλησία, να χαίρεται επειδή ο νέος πλέον διορθώθηκε και συμμετείχε στη Θ.Κ.

Αίτηση:  «Συγγνώμη καί ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν…». = παρακαλούμε τον Κύριο να μας δείξει την συμπάθεια και το έλεος Του, επειδή καθημερινά είναι αδύνατο να μην αμαρτήσουμε παραβαίνοντας τις εντολές του Θεού, ή να μην υποκύψουμε σε μικρά σφάλματα= πλημμελήματα. Γι αυτό χρειάζεται να προσερχόμαστε απαραίτητα στο Ι. Μυστήριο της Μετανοίας και εξομολογήσεως. Πολλοί καταφεύγουν σε ψυχολόγους, όμως σε πολλές περιπτώσεις αιτία είναι η αμαρτία που απωθείται στο υποσυνείδητο του ανθρώπου. Η διαφορά της Δύσης από την Ορθοδοξία είναι, πως ο αμαρτωλός αντιμετωπίζεται νομικά. Έσφαλες, θα πληρώσεις με ποινές όπως ο κακοποιός ενώπιον του δικαστηρίου. Στην Εκκλησία μας η αμαρτία έχει την έννοια της ασθένειας και τα μυστήρια λειτουργούν ως Ιατρείο. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πάσχει από καρκίνο και να πάει στην αστυνομία να δείξει τη νόσο του, αλλά θα απευθυνθεί σε γιατρό. 

   Επίσης, επιβάλλεται να συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας, και να ζητάμε και οι ίδιοι συγγνώμη, εάν έχουμε σφάλει, χωρίς δικαιολογίες, με «αλλά…» ή «αφού…». Γι' αυτό και ο Χριστός έλεγε: «Αν πηγαίνεις στο θυσιαστήριο να προσφέρεις το δώρο σου και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο στο θυσιαστήριο, πήγαινε να συνδιαλλαγείς πρώτα με τον αδελφό σου και μετά να έρθεις και να το προσφέρεις» (Ματθ. 5). Προϋπόθεση της συγγνώμης είναι η ταπείνωση. Ο αλαζόνας και ο εγωιστής πονάει, επειδή πάντα νομίζει πως φταίνε οι άλλοι. Οι μοναχοί στα Μοναστήρια, αντικατέστησαν την συγγνώμη με το «ευλόγησον». π.χ. κάποτε παραπονέθηκε ο διάβολός σε Ηγούμενο: - κάθε φορά που πάω να δημιουργήσω πειρασμό και διαμάχη στους καλόγερους, αυτοί λένε ένα «ευλόγησον» και μου διαλύουν τα σχέδια. Ναι, αν και εσύ πεις «ευλόγησον» στον Θεό θα σε συγχωρέσει, είπε ο γέροντας)…

Π.χ. Είπαν σε ένα γέροντα, πως κάποιος μοναχός βρισκόταν στο προαύλιο της Μονής και τον κατηγορούσε, και εκείνος ενώ είπε πως θα κατέβαινε να τον τιμωρήσει, πήγε λοιπόν έβαλε μετάνοια ο γέροντας και ο μοναχός ξεσπώντας σε δάκρυα μετανόησε για την συμπεριφορά του.

  Αυτή την στάση ας θεσπίσουμε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής μας. Οι σύζυγοι, τα αδέλφια, οι υπάλληλοι, οι γείτονες… μεγάλο πράγμα να διδαχτεί ένα παιδί την έννοια.. Πάντοτε να ζητάμε ταπεινά συγγνώμη με ειλικρίνεια και ταπείνωση. Αν πράγματι φταίει ο άλλος, να προσευχόμαστε να φωτίσει και να πληροφορήσει ο Θεός πριν ανάψουμε μια πυρκαγιά παρεξηγήσεως. Ο Πέτρος, είπε: Κύριε, πόσες φορές, αν ο αδελφός μου αμαρτήσει σε μένα, θα τον συγχωρήσω; Μέχρι επτά φορές; Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Δεν σου λέω μέχρι επτά φορές, αλλά μέχρι 70 φορές επτά." (Ματθαίος 18: 21).

 

 Αίτηση: Τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν καὶ εἰρήνην τῷ κόσμῳ…= σε αυτό το αίτημα, τονίζεται η μητέρα των αρετών, η Διάκριση. Να ρωτάμε πάντοτε πνευματικούς ανθρώπους σχετικά με αποφάσεις της ζωής, αυτό είναι το συμφέρον της ψυχής πως θα κερδίσουμε την σωτηρία μας. Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμΐν», (Ματθ. 6,32). Όσοι δεν γνωρίζουν από πνευματική ζωή, ζητούν από τον Θεό παράλογα πράγματα και αμαρτωλά. Άλλος επιδιώκει επίμονα να κερδίσει λαχείο (π.χ. κάποιος που κέρδισε έχασε τα λογικά του και όταν συνήλθε διέλυσε την οικογένειά του…). Κάποιος ζητά με προσευχές να μετακομίσει ο γείτονάς του… κάποιος ζητούσε να χωρίσει μια γυναίκα για να την έχει εκείνος. Δυστυχώς καταφεύγουν και σε μάγους. Δεν ξέρουν τι ζητάνε, τυφλωμένοι από τα πάθη, μοιάζουν με παιδιά που βλέπουν αναμμένα κάρβουνα και επειδή λάμπουν τα αγγίζουν και καίγονται… Δεν κατηγορεί κανείς τον οικογενειάρχη που προσεύχεται για τα απαραίτητα, την νέα που ζητά από τον Θεό έναν καλό σύζυγο…

 Σας λέω λοιπόν: ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, 
χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί.
Όποιος ζητάει παίρνει, όποιος ψάχνει βρίσκει, κι όποιος χτυπάει του ανοίγεται.
Ποιος πατέρας από σας, όταν του ζητήσει ο γιος του ψωμί, 
θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι αντί για ψάρι;
ή αν του ζητήσει αυγό θα του δώσει σκορπιό;
Αν λοιπόν εσείς, παρ' όλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, 
πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε όσους το ζητούν». (Λουκ.11)

 Να ζητάμε να μας φωτίσει ο Θεός, ώστε να πράττουμε το Άγιο θέλημά Του. π.χ. μοναχός που πήγε σε ασκητήριο χωρίς να διδαχθεί την καλογερική υπακοή και την ταπείνωση από κάποιο έμπειρο γέροντα και μετά από λίγο καιρό πλανήθηκε…            

 

Αίτηση: Τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοίᾳ ἐκτελέσαι παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.  Η Εκκλησία με την δέηση αυτή δεν ζητά να παρέχει ο Θεός χρόνο, ώστε να αποτελειώσουμε τις υποχρεώσεις,  π.χ. να αποκαταστήσουμε τα παιδιά μας, να απολαύσουμε τα εγγόνια, να χτίσουμε σπίτια… συνεχώς ο άνθρωπος και 1.000 χρόνια να ζήσει θα ανοίγει υποχρεώσεις. Αυτό δείχνει την ουσία της ψυχής που είναι πλασμένη για την αθανασία. «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» επαναλαμβάνει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.  Περισσότερο ωφελείται κανείς μελετώντας καθημερινά το νόμο του Θεού, παρά οποιοδήποτε άλλο βιβλίο... π.χ. ας σκεφτούμε πόσο χρόνο σπαταλούμε μελετώντας ανούσια περιοδικά; Ας προστρέξουμε στους βίους των Αγίων και να μιμηθούμε την Αγία ζωή τους. Ας χρησιμοποιούμε την προσευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με… κατά τη διάρκεια της ημέρας.

    Η φράση, υπόλοιπος χρόνος της ζωής, υπονοεί ό,τι λιγοστεύει το όριο της επίγειας ζωής. Φυσικά για έναν νέο δεν λέει πολλά αυτό το αίτημα, για κάποιον ηλικιωμένο όμως είναι αιτία προβληματισμού. Η λογική βοηθάει να τοποθετηθούμε ορθά σε αυτή τη φράση (Αγ. Ιω. Σιναΐτης).

Κάποιοι μετά την ηλικία των 50 ετών, κρύβουν τα χρόνια τους. Ο Θεός όμως έθεσε το γήρας, να μας θυμίζει την φυσική μας κατάληξη, τον θάνατο, ώστε να προετοιμαζόμαστε για την αιωνιότητα.

Αίτηση: «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα,εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ αἰτησώμεθα». 

 Όπως αναλογιζόμαστε, η κάθε προσευχή των Ιερών Αιτήσεων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προηγούμενη, όπως ένας πολυέλαιος που αποτελείται από κρίκους ενωμένους μεταξύ τους. Γι αυτό οφείλουμε να προσέχουμε κάθε λόγο που μας προτάσσει ο Θείος Λόγος και να τον πράττουμε στην ζωή μας.

 Οι Άγιοι πατέρες θεωρούσαν ως βάση της πνευματικής προκοπής, την «μνήμη θανάτου». Όπως οι μητέρες για να αποκόψουν τα βρέφη από την γαλακτοτροφία, εφόσον είχαν αποκτήσει την δύναμη για στερεά τροφή, έβαζαν πικρίδα επάνω τους πριν τον θηλασμό και έτσι τα απωθούσαν, με σκοπό να τραφούν από θρεπτικότερο φαγητό. Έτσι και η μνήμη του θανάτου δεν έχει στόχο να δημιουργήσει μια κατάθλιψη στην ψυχή του ανθρώπου, ώστε να ατενίζει με απαισιοδοξία την καθημερινότητά του, αλλά ως κίνητρο προετοιμασίας για την βέβαιη μετάβαση στην όντως ζωή.

   Οι Άγιοι πρόσεχαν με ακρίβεια την διαχείριση του χρόνου τους. Φρόντιζαν κάθε ημέρα να κερδίζουν ουράνιο μισθό, μέσα από τα καλά τους έργα, την πολύμοχθη άσκηση τους. Ανέλυαν κάθε κίνηση τους, ζούσαν με φόβο Θεού, απέφευγαν την αργολογία, μάταιες εργασίες, ακόμη και τον ύπνο περιόριζαν. Σε μια Αγιογραφία εικονίζεται το διαμάντι της ερήμου, ο Όσιος Σισώης, να βρίσκεται επάνω από τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου αναφωνώντας με θαυμασμό, «αίε θάνατε ποιος δύναται φυγείν από σου». Όχι μόνο οι Άγιοι, αλλά και π. Χ. ακόμα και ειδωλολάτρες φιλόσοφοι είπαν γι αυτόν «ο πλάτος γης μετρήσας, εις μέτρον γης χωρείν»  

   Ο Χριστός μας διδάσκει, να προσευχόμαστε να μην εισέλθουμε σε πειρασμό, ώστε να έχουμε ειρήνη μέσα στην ψυχή μας. Ο Ιούδας δυστυχώς είναι ένα τρανό παράδειγμα ντροπιαστικού θανάτου, σε σημείο που ο Χριστός είπε πως θα ήταν καλλίτερα να μην είχε γεννηθεί. Γι αυτό τον χαρακτήρισε ως «υιό της απωλείας».

  Ας κολυμπάμε αδελφοί μου καθημερινά στον απύθμενο ωκεανό της ευλογημένης μετάνοιας. Αυτή είναι η ουσία της χριστιανικής ζωής, για κάθε πιστό που αναζητά την σωτηρία του. Είτε ζούμε κατά Θεόν, είτε υποπίπτουμε σε λάθη και αμαρτίες, να μην χάνουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, εφόσον η Εκκλησία είναι δυνατόν να μας συμπαρασταθεί ενώπιον του φοβερού βήματος του Κυρίου και κατά την Β΄ Παρουσία και την Τελική Κρίση. Αμήν.

 Ευχή της προσκομιδής

Κύριε Θεέ παντοκράτορα, εσύ που μόνος είσαι άγιος και δέχεσαι πνευματική θυσία απ όσους σε επικαλούνται με όλη τους την καρδιά, δέξου κι από μας τους αμαρτωλούς τη δέηση και φέρ την στο ουράνιο και άγιο θυσιαστήριό σου· και κάνε μας ικανούς να σου προσφέρωμε δώρα και πνευματικές θυσίες για τα δικά μας αμαρτήματα και για του λαού τα αγνοήματα. Και αξίωσέ μας να βρούμε χάρη και να σταθούμε μπροστά σου, για να γίνη ευπρόσδεκτη σε σένα η θυσία μας και να ρθη και να μείνη σ εμάς το Άγιο Πνεύμα της χάρης σου, και σε τούτα εδώ τα δώρα και σ όλο το λαό σου.

Μέ τα σπλαχνικά αισθήματα του μονογενή σου Υιού, που μαζί του και με το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό σου Πνεύμα είσαι δοξασμένος, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες.

Διαβάστηκε 1961 φορές