ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

 

Να βοηθήσω κάποιον που έχει ανάγκη, να συμπαρασταθώ στον πόνο κάποιου, μπορώ να το κάνω… αλλά να συγχωρήσω κάποιον που έχω μαλώσει, που με συκοφάντησε που με αδίκησε, που με έβρισε, αυτό δεν το αντέχω. Όταν ακούω το όνομά του σφίγγω τα δόντια μου, όταν περνάει δίπλα μου κοιτάζω αλλού. Χρειάζεται αγώνας και δύναμη για να ξεπεράσω τη δυσκολία «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ». Πώς να συγχωρήσω αυτόν που με πίκρανε;

–          Παιδί μου, νοιώθω τον πόνο σου, γιατί κι εγώ εδώ στη γη, ήρθα για να σώσω τον κόσμο, υπέφερα. Αν και αθώος συκοφαντήθηκα, άνοιξα μάτια τυφλών, έβγαλα δαιμόνια από ανθρώπους, τάισα πεινασμένα πλήθη, ανέστησα νεκρούς, σκόρπισα αγάπη και κόσμος για αντάλλαγμα με καταδίκασε σε θάνατο σταυρικό, με έβρισε, με έφτυσε, με ράπισε, με πότισε ξύδι και χολή, με κάρφωσε με καρφιά και ενώ μπορούσα με ένα μου νεύμα να τους εξοντώσω, εντούτοις προσευχήθηκα γι αυτούς «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν». Αυτό πρέπει να κάνεις και εσύ αν θέλεις να με ακολουθήσεις στον Παράδεισο.

Σπουδαίο καθήκον η συγχώρηση, χίλιες ελεημοσύνες και μετάνοιες να κάνεις, χίλια κεριά να ανάψεις, όσες συγχωρητικές ευχές και σου διαβάσουν οι ιερείς δεν κάνουν τίποτα, αν λείπει το ΕΝΑ, αν δεν συγχωρείς τον αδελφό σου. Αλλά και αν είσαι ο ίδιος πνευματικός και συγχωρείς όλο τον κόσμο, αν είσαι ιεραπόστολος στην Αφρική και βοηθάς τους πονεμένους αδελφούς σου, αν είσαι σπουδαίος ιεροκήρυκας και μιλάς για την συγγνώμη, αν εσύ δεν συγχωρείς δεν έχεις κανένα όφελος γι αυτά που κάνεις, γιατί μοιάζεις με τους οικοδόμους της κιβωτού του Νώε οι οποίοι αν και την κατασκεύασαν, πνίγηκαν.

Όταν συγχωρούμε τους αδελφούς μας αποκτάμε 3 οφέλη:

1.Κερδίζουμε τον αδελφό μας και τον οδηγούμε και εκείνον στην Ουράνια βασιλεία. Ο Άγιος Ιάκωβος, λέει η παράδοση, όταν ανέβαινε προς το μαρτύριο, είδε στο δρόμο τον καταδότη του, τον κοίταξε με στοργή, τον φίλησε και του είπε:

-Ειρήνευε αδελφέ μου. Αυτή η αντιμετώπιση έκανε τον ειδωλολάτρη να αναφωνήσει:

– Είμαι και εγώ χριστιανός και αφού συνελήφθηκε, μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο.

 

2.Με τη συγγνώμη εξασφαλίζουμε καλλίτερη σωματική υγεία, «ο Κώστας ζήτησε συγγνώμη και τόνοι βάρος έφυγαν από πάνω του». Από την άλλη πλευρά όμως σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, οι μνησίκακοι αποκτούν ημικρανίες, κατάθλιψη, αϋπνίες…

 

3.Με την συγγνώμη σώζουμε την ψυχή μας. Όταν ο Ιησούς μιλούσε κάποτε στους μαθητές Του για την συγχώρηση, ο Πέτρος ρώτησε: «Κύριε, πόσες φορές θα σφάλει σε μένα ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; Ως επτά φορές;» Του λέει ο Ιησούς: «Δε σου λέω ως επτά, αλλά ως εβδομήντα φορές το επτά» (Μθ. 18,21-22). Και τους περιέγραψε περίφημα με μια παραβολή  τι σημαίνει μακροθυμία και συγχώρηση:

Η βασιλεία των ουρανών, τους είπε, μοιάζει με έναν βασιλιά που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει το λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε κι έλεγε: «Δείξε μου μακροθυμία και θα σου δώσω όλα τα χρέη μου πίσω». Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριός του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να φύγει, του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια. Τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει, λέγοντάς του: «Ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς». Ο συνδούλός του έπεσε τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: «Δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω». Εκείνος όμως δεν δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε. Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει: «Κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;» Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. Έτσι θα κάνει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του μ’ όλη του την καρδιά (Ματθ. 18,23-35). Η αμαρτία μας ισοδυναμεί με το ποσό των ταλάντων, τόσα είχε προσφέρει ο Δαρείος στο Μ. Αλέξανδρο για να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη χώρα του πράγμα που δεν δέχτηκε ο ήρωας. Τεράστιο ποσό χρωστά ο καθένας μας από την κοιλιά  της μάνας μας, δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος και μια μέρα να ζήσουμε είναι αδύνατο να μην αμαρτήσουμε. Ο Άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής λέει πως όποιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει αμαρτίες πλανάται. Στην 2^α Παρουσία του Κυρίου μας, όταν «βίβλοι ανοιγήσοναι» θα δούμε ότι με τα μάτια, με το στόμα με τις σκέψεις γεμίζουμε μία ολόκληρη βιβλιοθήκη με αμαρτίες, ενώ οι αδικίες που κάνουν οι άλλοι εις βάρος μας αντιστοιχούν σε μία μόνο σελίδα. Γι αυτό ας προσέχουμε να συγχωρούμε τους αδελφούς μας για να συγχωρεθούμε και εμείς από τον Θεό.

 

Η Έλλειψη συγχώρησης συνεπάγεται με την απομάκρυνση από την Θεία Κοινωνία. Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και θυμηθείς ότι έχεις κάτι εναντίον του αδελφού σου, πήγαινε πρώτα συμφιλιώσου μαζί του και έπειτα επέστρεψε να κάνεις το καθήκον σου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, όταν σε Πασχάλια Θεία Λειτουργία στην Αλεξάνδρεια, θυμήθηκε ότι κάποιος από τους ιερείς  τον είχε στενοχωρήσει, αδίκως, είπε στον διάκονο να επαναλάβει τις αιτήσεις και αφού κάλεσε σε ιδιαίτερο χώρο τον ιερέα, έκανε μετάνοια και ζήτησε συγχώρεση, ο ιερεύς από τότε άλλαξε διαγωγή.

Προσοχή στον τρόπο που ζητάμε συγγνώμη. Όχι ατελή συγχώρηση, δηλαδή εύκολα στα μικρά λέμε συγγνώμη, επειδή πατήσαμε κάποιον… στα μεγάλα όμως «μας ζώνουν τα φίδια», δεν ταπεινωνόμαστε, ή λέμε συγγνώμη και προσθέτουμε το «αλλά φταις και εσύ», ή στο αυτί πριν τη Θ.Κ. λέμε συγγνώμη, όμως χρειάζεται ειδική επίσκεψη. Η αγάπη είναι η σπονδυλική στήλη της πνευματικής ζωής. Ότι δύσκολα πετυχαίνουν οι προσευχές, οι νηστείες, τα δάκρυα, το πετυχαίνει εύκολα μία ταπεινή συγνώμη. Από την άλλη όμως έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε την δικαιοσύνη όταν κάποιος πάει να καταπατήσει το χωράφι μας, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα μισήσουμε, ή θα ξυλοκοπήσουμε τον αντίδικο.