4ΟΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΣ : ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

 

Είναι αλήθεια ότι πολλοί επιθυμούν την πνευματική ζωή για μικρό ή μεγάλο διάστημα και μετά κουράζονται και παραιτούνται, γι αυτό ρίχνονται πάλι στα βιοτικά, δεν έχουν σταθερότητα και ζήλο, μοιάζουν με εκείνον που έχτισε το σπίτι και δεν τελείωσε την σκεπή, γι αυτό έρχονται οι άνεμοι και η βροχή και γεμίζουν με λάσπες και νερό το σπίτι, το καταντούν ερείπιο. Αυτό παθαίνει και ο χριστιανός που εγκαταλείπει την προσπάθεια για την απόκτηση της αρετής.

Όταν ο άνθρωπος αρρωστήσει και παρουσιάσει πυρετό, τότε του κόβεται η όρεξη για φαγητό, δεν πεινάει και αν συνεχίσει έτσι θα εξασθενήσει και ίσως και να πεθάνει. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή του χριστιανού από τη στιγμή που θα πάψει να αναζητά την πνευματική τροφή, δηλαδή προσευχή, ελεημοσύνη, μελέτη θείων γραφών κ. α., τότε στρέφεται προς την αμαρτία που είναι ασθένεια της ψυχής και καταλήγει στον πνευματικό θάνατο. «Το όνομα έχεις ότι ζεις και νεκρός είσαι» Αποκάλυψη: γ, 1.

Πρέπει να πεινάμε ισόβια για την δικαιοσύνη, ποιος από εμάς μπορεί να πει πως είναι δίκαιος και τέλειος σε κάποια έστω αρετή; Όλοι μας έχουμε κάνει αμέτρητες αδικίες και γι αυτό πρέπει να μετανοούμε και να λαχταρούμε να γίνουμε δίκαιοι. Αν ανοίξουμε το βιβλίο της συνείδησης, τότε θα δούμε πόσο μακριά είμαστε από έργα αγάπης, από πίστη και υπακοή στις εντολές του Χριστού.

Πρότυπο πείνας και δίψας όπως την περιγράψαμε είναι ο Χριστός. Όταν συναντήθηκε στο πηγάδι του Ιακώβ με την Σαμαρείτιδα, της είπε ότι το νερό που υπάρχει στο πηγάδι αν το πιεις πάλι θα διψάσεις αργότερα, ενώ αν πιεις από το νερό που θα σου δώσω εγώ  δεν διψάσεις ποτέ, (εννοούσε τον Θείο λόγο του). Αργότερα όταν ήρθαν οι μαθητές του και του έφεραν φαγητό, τους είπε ότι δική Του τροφή είναι να κάνει το θέλημα του Πατρός Του, δηλαδή να σώσει τους ανθρώπους οδηγώντας τους στο δρόμο της αρετής.

Πολλές φορές αναφέρεται στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος ήταν αφοσιωμένος στο έργο του ώστε ξεχνούσε ή δεν προλάβαινε να φάει αν και κουραζόταν και πεινούσε η ανθρώπινη φύση του. Αλλά και ο όχλος που έβγαινε στα χωράφια και στα όρη για να Τον ακούσει, ξεχνούσε την τροφή έως και 3 ημέρες, όπως φαίνεται στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των 5 άρτων και των 2 ψαριών. Ας μιμηθούμε λοιπόν και εμείς αυτή την πείνα για τη σωτηρία μας με ιερό ζήλο και αφοσίωση.

Όπως καθημερινά τρέχουμε να ετοιμάσουμε για την οικογένειά μας νόστιμα φαγητά αφιερώνοντας χρήματα και χρόνο, παράλληλα ας βρίσκουμε χρόνο για την προσευχή, τις αγαθοεργίες.

Στο Σαραντάριον  Όρος, όταν ο Χριστός επείνασε του εμφανίστηκε ο διάβολος και του είπε να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμιά για να φάει, ο Κύριος αρνήθηκε. Ας προσέξουμε και εμείς τις πέτρες που μας προσφέρει ο διάβολός και όσα μας οδηγούν στην αμαρτία, γιατί κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε την πείνα που βίωνε ο άσωτος υιός μακριά από τον οίκο του πατρός του βόσκοντας χοίρους, που συμβολίζουν τα σαρκικά πάθη, ο οποίος παρηγορούσε την πείνα του με τα ξυλοκέρατα, που στην αρχή ήταν γλυκά και στη συνέχεια μέσα του τα ένοιωθε στυφά.

 

3 είναι τα είδη δικαιοσύνης:

α) προς τον εαυτό μας, β) προς τον αδελφό μας, γ) προς τον Θεό.

 

Ο έμπορος πρέπει να ζυγίζει σωστά, να πουλάει καλής ποιότητας υλικά, η Π. Δ. λέει πως η κλοπή στο ζύγι είναι μισητή από τον Κύριο. Κάποιοι γιατροί όταν δουν ότι ο ασθενής έχει χρήματα καθυστερούν την νοσηλεία, κάποιοι δικηγόροι επιμηκύνουν τις υποθέσεις για το συμφέρον και το κέρδος. Οι εργοδότες δεν πληρώνουν σωστά τους εργαζόμενους, οι υπάλληλοι όταν δεν τους βλέπει το αφεντικό χαλαρώνουν την εργασία τους. Για τον χριστιανό η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία, αλλά αν υπομένει όταν τον αδικούν είναι μία πνευματική νίκη.

Κατά την 2α Παρουσία στο μεγάλο δικαστήριο, θα αποδοθεί η ποινή για κάθε δάκρυ αδικίας, κάθε πράξη θα κριθεί, όλα είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής και ο Κριτής θα βάλει τους αθώους να κρίνουν αυτούς που τους αδίκησαν, Οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνη σ’ αυτή την ζωή, θα χορταίνουν αιώνια από την δόξα του Θεού.