10Η ΕΝΤΟΛΗ, ΚΑΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΦΘΟΝΟΣ

Η επιθυμία θα σε οδηγήσει στην πράξη όπως από το αβγό γεννιέται το πτηνό, από τον σπινθήρα η πυρκαγιά, έτσι από την επιθυμία η πράξη η αμαρτωλή.

Η 10^η εντολή συνδέει το πνεύμα του νόμου της Π. Δ. με το Νόμο του Χριστού στην Κ. Δ. Ο Χριστός δεν εντέλλεται μόνο το: ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, αλλά κατεβαίνει στη ρίζα της αμαρτίας: «27 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐ μοιχεύσεις.  28 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.(Ματθ. 5^ο κεφ.)», υπαινίσσεται έτσι την εντολή της μοιχείας σταματώντας από την αρχή την διαδικασία της αμαρτωλής πράξης.

Ποιες είναι οι σπουδαιότερες αιτίες που οδηγούν στην αμαρτωλή πράξη;

1^ον Ο μιμητισμός: η ταύτιση με τους άλλους. Βλέπουμε πολλές φορές τι κάνουν οι άλλοι και θέλουμε να τους μιμηθούμε, τι ρούχα φοράνε, σε τι σπίτι μένουν, που πάει διακοπές ο περισσότερος κόσμος, τι αυτοκίνητο έχει μεγαλύτερη εμπορικότητα.

2^ον Η πλεονεξία: ζητάω παρά πάνω από όσα χρειάζομαι. Η επιθυμία από πλεονεξία είναι μία από τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις που οδηγούν στην αμαρτία. Υπάρχουν πλήθος  περιπτώσεων στο ευαγγέλιο αλλά και στην Π. Δ. π. χ. η παραβολή του άφρονος πλουσίου «τοῦτο ποιήσω·  καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ …» από την φιλαργυρία του που σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ισοδυναμεί με την ειδωλολατρία, δεν μερίμνησε για τους φτωχούς να δώσει λίγο από το περίσσευμα των αγαθών ελεημοσύνη. Οι Άγιοι την πλεονεξία την ονομάζουν Άδη ο οποίος δεν σταμάτησε να δέχεται ψυχές, είναι αχόρταγος, όμοιο είναι και το πάθος της πλεονεξίας δεν αρκείται σε όσα κατέχει αλλά σπρώχνει στην απληστία, στο «ακόρεστον».

 

Στο βιβλίο των Αριθμών κεφ. 11, οι Εβραίοι μετά την έξοδο τους από την αιχμαλωσία της Αιγύπτου, καθώς περιπλανιόνταν στην έρημο, θυμήθηκαν πως περνούσαν εκεί, που είχαν κρέας και αγαθά και έκλαιγαν. Ο Θεός λοιπόν τους έριξε πλήθος όρνιθες, ώστε τόσο πολύ χόρτασαν, παραλίγο να τους βγει από τα ρουθούνια, ακόμα και στα δόντια τους είχε μείνει κρέας, το λιγότερο που περίσσευε στον καθένα ήταν 2.000 οκάδες. Θέλησαν λοιπόν να το αποθηκεύσουν. Εξαιτίας της πλεονεξίας τους έπαθαν χολέρα γιατί βρώμισε το κρέας και πολλοί πέθαναν και πολλά  μνήματα έγιναν γι αυτούς.

Άλλο ένα παράδειγμα πλεονεξίας είναι ο Λωτ. Όταν ο Αβραάμ έλαβε διαταγή από τον Θεό να φύγει από την γη των Χαλδαίων και να εγκατασταθεί στην Χαναάν. Ήταν πολύ πλούσιος είχε πολλά κοπάδια ζώων, δούλους και ασήμι. Μαζί του στη γη αυτή πήρε και τον ανιψιό του Λωτ, ο οποίος είχε και αυτός περιουσία. Όμως οι δούλοι του Λωτ φιλονικούσαν με τους δούλους του Αβραάμ για το ποιος θα καταλάβει το καλλίτερο κομμάτι γης. Ο Αβραάμ είπε στον Λωτ να πάρει όποιο ήθελε και εκείνος διάλεξε το πιο έφορο που έμοιαζε με παράδεισο. Στο σημείο αυτό όμως φτιάχτηκε η πόλη των Σοδόμων στην οποία η καλοπέραση οδήγησε τους κατοίκους της στην διαστροφή. Αποτέλεσμα της συμφεροντολογικής κατανομής της γης ήταν η καταστροφή με φωτιά και θειάφι της πόλεως και μαζί της περιουσίας του Λωτ.

Ο βασιλιάς Αχαάβ επιθύμησε το αμπέλι του φτωχού Ναβουθέ, εκείνος αρνήθηκε να το παραχωρήσει γιατί σεβόταν τους προγόνους του που εργάστηκαν σε αυτό και ήταν δεμένος με αυτό. Με δόλο η βασίλισσα Ιεζάβελ σκότωσε τον κάτοχο του αμπελιού Μετά τον θάνατο του συζύγου της Αχαάβ εκδιώχθηκε από τον σφετεριστή του θρόνου και καταληψία Ιεχού ή Ιηού ο οποίος διέταξε να την πετάξουν από το παράθυρο. Κατόπιν ο Ιηού πέρασε πάνω απ το πτώμα της με την άμαξά του (Β’ Βασιλέων 9:30-37) και έδωσε το πτώμα της για βορά σκύλων.

3^η αιτία επιθυμιών είναι η ζηλοτυπία και ο φθόνος. Ο φθόνος κατά τον Μ. Βασίλειο είναι «το ολεθριώτατο πάθος» διότι πηγή του έχει τον υπερήφανο και φθονερό διάβολο. Όπως η σκουριά τρώει το σίδερο έτσι και ο φθόνος την ψυχή. Ο φθονερός είναι κακόκεφος γιατί ζηλεύει τον γείτονά του για όσα έχει, χαίρεται με τις αποτυχίες των άλλων. Π. χ. ο Σαούλ φθονούσε τον Δαβίδ, δεν άντεχε να ακούει τον λαό να επευφημεί την υπεροχή του: «Ο Σαούλ νίκησε  χιλιάδες, μα ο Δαβίδ νίκησε μυριάδες!» Φθονούν τον νέο που βρίσκει μια καλή εργασία, η δημιουργεί καλή οικογένεια και λένε γιατί αυτός και όχι το παιδί μου. Τα βάσκανα= φθονερά μάτια αυτών χρησιμοποιούν οι δαίμονες και βλάπτουν τους ανθρώπους.

Η κακή επιθυμία είναι ο σπόρος της αμαρτίας και η πράξη είναι ο θερισμός του σπόρου της αμαρτίας. Ας επιθυμούμε μόνο να βρισκόμαστε κοντά στο Χριστό, με την γνήσια πνευματική ζωή μέσα από την τήρηση των εντολών, όπως αυτές περιγράφονται στα δύο νομίσματα του καλού Σαμαρείτη της παραβολής, τα οποία συμβολίζουν τν Π. Δ. και την Κ. Δ.. Αμήν.