Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΟΣ

 

Πολλές φορές κι εμείς, όπως εκείνος ο νέος, νομίζουμε ότι εμείς τηρούμε τις εντολές του Θεού, είμαστε εντάξει απέναντι στο Θεό και πως κάποιοι άλλοι δεν είναι. Έρχεται όμως μια μικρή αναποδιά στη ζωή μας και αποδεικνύεται ότι δεν ήμασταν πραγματικά κοντά Του, ότι δεν Του έχουμε εμπιστοσύνη. Χάνουμε την υπομονή μας και δυσφορούμε. Είναι βέβαια κάτι ανθρώπινο. Ποιος άραγε θα σωθεί; Ό, τι όμως είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, είναι δυνατό για το Θεό. Ο Χριστός έχει πει: «χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα». Γνωρίζει ο Κύριος ότι μετά το προπατορικό αμάρτημα ο άνθρωπος έγινε αδύναμος και προσκολλημένος στην ύλη, η οποία έχει διάφορες μορφές: πλούτος, εξάρτηση από το σώμα, γαστριμαργία. Ο Χριστός όμως δημιουργεί τις προϋποθέσεις και ξεκολλάμε από την ύλη με τις θαυμαστές επεμβάσεις του Ιδίου και των Αγίων Του. Έτσι ό, τι πριν μας φαινόταν ακατόρθωτο, τώρα το μπορούμε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά διαπιστώνουμε και μόνοι μας ότι , όταν ήμασταν προσκολλημένοι στην ύλη, δεν ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι, ενώ τώρα νιώθουμε την ψυχή μας  πιο ανάλαφρη και πιο ήσυχη. Αυτό όμως γίνεται από το Θεό, δεν το κάνει ο άνθρωπος  μόνος του. Έτσι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι τα καταφέρνει μόνος του. Έχουμε δει πολλούς υπερήφανους, άδικους, βλάσφημους να μεταμορφώνονται και να γίνονται πράοι, δίκαιοι, υπομονετικοί, ταπεινοί, προσεκτικοί. Πώς έγινε αυτό; Ο Θεός επισκέφτηκε τη ζωή τους, άνοιξαν τα μάτια τους και από  ’κεί και πέρα έζησαν με τρόπο θεάρεστο. Έτσι αποδεικνύεται η σοφία του Θεού, η παντοδυναμία Του και η άπειρη αγάπη προς το πλάσμα Του.

Τη δεκαετία του 70 μια μάνα από ένα ορεινό χωριό της Άρτας έστειλε το μονάκριβο γιο της στην Άρτα στο Λύκειο να μάθει γράμματα. Αυτός όμως έμπλεξε με ναρκωτικά. Όταν το έμαθε η μάνα, την κτύπησε κεραυνός. Πηγαίνει στην Άρτα να τον βρει, δεν τον βρίσκει πουθενά. Μετά από 3 μέρες εμφανίζεται ο γιος στο σπίτι αξύριστος και με μια αγριάδα στα μάτια. Στον πρώτο έλεγχο της μάνας για το πώς έγινε έτσι, τη βρίζει, τη χτυπάει, παίρνει τις οικονομίες της και φεύγει. Αυτό το δράμα κρατάει 8 χρόνια. Κάποιος από το χωριό είπε στη μάνα να πάει στην Εύβοια να προσκυνήσει  ένα ολόσωμο Άγιο, τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο που είναι πολύ θαυματουργός. Ψάλλεται Παράκληση και τελείται Θεία Λειτουργία στο όνομα του παραστρατημένου παιδιού. Η μάνα πεσμένη κάτω έλεγε: «Φέρε πίσω στο σπίτι το παιδί μου, Άγιε μου». Γυρίζει πίσω στην Άρτα και βρίσκει το σπίτι ξεκλείδωτο και το παιδί της να την περιμένει.

-Μάνα, ξαναγύρισα, με θέλεις;, από προχθές κατάλαβα ότι εγκληματούσα σε σένα και στον εαυτό μου. Η μάνα ξεσπάει σε κλάματα. Γυρίζει στην Εύβοια, για να ευχαριστήσει το Θεό και τον Άι-Γιάννη το Ρώσσο για το θαύμα.

Τι γίνεται όμως μ’ αυτούς που δεν έχουν κανένα να προσευχηθεί γι’ αυτούς; Γι’ αυτούς προσεύχεται η Εκκλησία σαν στοργική Μάνα, αλλά και εμείς οι χριστιανοί που είμαστε Μέλη Της, είμαστε υποχρεωμένοι να προσευχόμαστε.