ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΣΤΙΝ ΧΑΡΑ

 

 

Υπάρχει όμως και η τεχνητή χαρά. Είναι ο καημός του κόσμου: την λαχταρούν και χτίζουν κέντρα χαράς, ξοδεύουν, κάνουν φιλίες για ψυχαγωγία-διασκεδάσεις-απολαύσεις, σε μια ζωή χωρίς περιορισμούς και ηθικούς φραγμούς. Έχουν ένα πόθο: το γέμισμα του κενού που κατάντησε terra incognita=η άγνωστη χώρα της ζωής μας. Σήμερα υπάρχει περισσότερο άγχος και μελαγχολία. Κυνηγάμε τη χαρά σαν τη σκιά. Την αναζητούμε στην αμαρτία-στο χρήμα-στη δόξα, φονεύοντας όμως την εν Κυρίῳ χαρά. Σαν το τρίξιμο που κάνουν τα αγκάθια όταν καίγονται κάτω από το καζάνι, έτσι είναι και το γέλιο των αφρόνων μακράν του Θεού(Εκκλησιαστής, ζ,6)

 

Στην παρούσα ζωή λίγες είναι οι στιγμές της χαράς. Η ζωή μοιάζει με εφτάχορδη λύρα: οι 6 χορδές είναι του λυπημένου ήχου και η 1 του χαρούμενου.

 

Χρήσιμη είναι και η εμπειρία του Σολομώντα: Κάθε τι που επεθύμησαν οι οφθαλμοί μου, δεν τους εστέρησα, δεν ημπόδισα τέρψη και έπειτα από τις απολαύσεις κοίταξα όσα κατασκεύασα και είπα ότι όλα αυτά είναι ματαιότης, κούφια ορμή. Να ο κόρος και η πλήξη.

 

Μην πιστεύσεις τον ψεύτικο παράδεισο ναρκομανή,ηδονιστή, θρησκευτικά αδιάφορε.

Τα πολλά χρήματα του άντρα μου δεν έφεραν τη χαρά έλεγε η πάμπλουτη Τίνα Λιβανού, όταν αποχωρίστηκε τον πολυεκατομμυριούχο σύζυγό της.

Ο Πλάτων έλεγε πως ο άνθρωπος προέρχεται από έναν κόσμο απόλυτα τέλειο, γι’αυτό και θλίβεται εδώ.

Ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς απαντά σε κάποιον που έφθασε σε υψηλό αξίωμα, αλλά όχι στην ευτυχία. Σ’ένα πάρκο ετοίμασαν λαϊκό πανηγύρι. Όμως χωρίς εισιτήριο δεν επέτρεπαν την είσοδο. Τότε ένας πλούσιος θέλοντας να δοκιμάσει τα ανθρώπινα πάθη πέταξε σε μία παρέα παιδιών μια γεμάτη χούφτα με κάλπικα χρυσά νομίσματα και μεταξύ αυτών ένα αληθινό μικρής αξίας. Έτρεξαν τα παιδιά να τα πάρουν, τσακώθηκαν κιόλας και ενώ μάζεψαν όλα τα χρυσά νομίσματα άφησαν το ασημένιο, αφού σκέφθηκαν ότι είναι μικρής αξίας. Αισθάνονταν απόλυτα χαρούμενοι προς στιγμήν. Αλλά όταν πήραν τα εισιτήρια, αποδείχτηκε ότι ήταν ψεύτικα και τα έκλεισαν φυλακή. Μόνο ένα πιο σοφό που βλέποντας τι συνέβη, πέταξε το κάλπικο χρυσό και έδωσε το ασημένιο· έτσι πλήρωσε το εισιτήριο και μπήκε στο πανηγύρι.

Το πανηγύρι είναι η Βασιλεία των Ουρανών, τα κάλπικα νομίσματα είναι οι επιθυμίες της σάρκας, το καλό νόμισμα είναι ο δίκαιος που μπήκε στο πανηγύρι, ενώ οι κοσμικοί οδηγούνται από τους φύλακες=δαίμονες στη φυλακή-κόλαση.

Ο Γέροντας Παΐσιος λέει πως η χαρά είναι για εμάς τους χριστιανούς ο Θεός. Εδώ μας δίνει καμιά «σοκολάτα για να γλυκαθούμε λίγο, ενώ στον Παράδεισο μας μεθάει με κρασί· αρκεί λίγο φιλότιμο, να τηρούμε τις Εντολές Του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει «Αν σε καλούσαν να σε κάνουν βασιλιά, αλλά για να φτάσεις στην πόλη όπου θα γινόταν η στέψη, έπρεπε να διανυκτερεύσεις σ’ ένα άθλιο πανδοχείο, γεμάτο θορύβους, ακαθαρσίες, χίλιες δυο δυσκολίες, δεν θα το έκανες πρόθυμα έχοντας στο νου σου το βασιλικό θρόνο; Έτσι ακριβώς όποιος έχει στο νου του την Ουράνια Βασιλεία, δεν ταράζεται από πρόσκαιρες θλίψεις, αλλά διατηρεί μέσα του τη χαρά. Ναι προσωρινό κατάλυμα είναι η παρούσα ζωή».

Είναι λάθος να νομίζουν κάποιοι τη χαρά ως δευτερεύων ή ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Παρερμηνεύουν τους Μακαρισμούς του Κυρίου «μακάριοι οἱ πενθοῦντες» και θεωρούν ότι ο χριστιανός πρέπει να είναι σκυθρωπός μόνιμα. Βέβαια πρέπει να δακρύζουμε για τις αμαρτίες μας, να μετανοούμε ή να αισθανόμαστε πόνο για το κακό που επικρατεί, αλλά και η χαρά είναι μία εντολή του Κυρίου. Με τη μετάνοια έρχεται η χαρά.

Μόνο ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη χαρά 54 φορές στη Καινή Διαθήκη. Ο Κύριος η πρώτη λέξη που είπε μετά την Ανάσταση ήταν το «Χαίρετε».Όταν γεννήθηκε ο Χριστός οι άγγελοι έψαλλαν χαρμόσυνα «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ο άγγελος απηύθυνε χαιρετισμό στην Παναγία «χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία» πριν Της ανακοινώσει ότι ο Θεός Τη διάλεξε για Μητέρα του Υιού Του.

Οι Απόστολοι μέσα στη φυλακή που αδίκως τους έκλεισαν έψαλλαν και χαίρονταν. Επιστρέφοντας από το συνέδριο μαστιγωμένοι χαίρονταν για τα παθήματά τους. Το ίδιο βέβαια και όλοι οι μάρτυρες κατά τη διάρκεια των φυλακίσεων: οι άγγελοι τους έλεγαν «χαίρε» πχ. «χαίρε Δημήτριε» .Αλλά και όταν βασανίζονταν φρικτά, έλαμπε το πρόσωπό τους από χαρά όπως ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης.

Η χαρά αυτή πρέπει να πλημμυρίζει όλους τους πιστούς όταν συμμετέχουν στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας: Βάπτισμα-Γάμο-Εξομολόγηση-Θεία Κοινωνία.Αυτή είναι η μόνιμη και αληθινή χαρά- η ἐν Κυρίῳ.

Ο Άγιος Αιμιλιανός αναφέρει 3 παραδείγματα από τη ζωή:

1ον Ο έμπορος όταν κερδίσει ούτε καν θυμάται τους μόχθους, τις αγρυπνίες· χωρίς αυτά θα πήγαινε χαμένη η επιχείρηση.

2ον Ο γάμος φέρνει χαρά όταν είναι κατάλληλος/η ο-η σύζυγος, αλλιώς κάθε μέρα δυστυχούν και οι δύο, φθάνουν στο διαζύγιο. ‘Ετσι μοιάζει και το διαζύγιο από το Θεό.

3ον Άλλος στίβος της ζωής είναι ο στρατός. Εάν ο καλός στρατιώτης αψηφήσει το θάνατο και πολεμήσει θαρραλέως υπέρ του βασιλέως του, προκόπτει, απολαμβάνει σεβασμό, αξιώματα.

Κατορθώνοντας όλα αυτά χαίρονται διότι πρόκοψαν στη δουλειά που διάλεξαν. Παρόμοια και η ψυχή που δουλεύει στον Κύριο χαίρεται απερίγραπτα.

«Χαρά μεγάλη ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».

Χαίρονται και οι άγγελοι όταν η ψυχή που θα απέλθει από τον κόσμο αυτό μετά θάνατον, θα ανέβει στους πατρικούς κόλπους, αφού πρώτα περάσει από τον αέρα και ενδιάμεσα δοκιμαστεί από τελώνια. Και είναι τότε φοβερό αν βρεθεί η ψυχή να έχει τη σφραγίδα του σατανά επάνω της, αφού εν ζωη γι’αυτόν δούλευε με τα πάθη. Αλλά είναι ευχάριστο όταν οι άγγελοι δουν επάνω στην ψυχή τη σφραγίδα του Θεού. Τότε σπεύδουν και αρπάζουν με χαρά την ψυχή από τους φρικιαστικούς δαίμονες και την ανεβάζουν στη σφαίρα την πνευματική, οπού δεν μπορούν να ανέβουν οι δαίμονες.

Γι’αυτό ο Κύριος είπε στους μαθητές του να χαίρονται όχι για τα θαύματα που επιτελούσαν, αλλά μάλλον γιατί τα ονόματά τους γράφηκαν στον ουρανό.

Ο κόσμος προσφέρει χαρές που εύκολα παρέρχονται. Ο Χριστιανισμός δίνει τη μόνιμη-αληθινή-γνήσια χαρά που δεν χάνεται ποτέ. «Οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς(Πρὸς Ῥωμαίους 8,18-19).