ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Οι Άγιοι Θεοπάτορες, Ιωακείμ και Άννα, ήταν ένα ζευγάρι πιστό στον Ένα και Αληθινό Θεό και η συμβίωσή τους κυλούσε ήρεμα. Είχαν όμως μία στενοχώρια που βάραινε την ψυχή τους: δεν είχαν παιδί. Δεν τους έφτανε η στενοχώρια τους, είχαν να αντιμετωπίσουν και τις προσβολές των ομοεθνών τους. Περίλυποι λοιπόν κατέφυγαν στην προσευχή προς το Θεό. Χρόνια προσεύχονταν θερμά να τους χαρίσει ο Θεός ένα παιδί και είχαν υποσχεθεί να το αφιερώσουν στο Θεό. Μετά από χρόνια, όταν είχαν γεράσει, χάρη στη μεγάλη αρετή και τις θερμές προσευχές τους ο Θεός εκπλήρωσε το αίτημά τους, αλλά και αυτοί δεν ξέχασαν το τάμα τους.
Όταν η Παναγία έγινε 3 ετών, οι γονείς Της, χαρούμενοι και βαθιά συγκινημένοι, Την οδήγησαν στο Ναό. Κόρες των Εβραίων κρατώντας λαμπάδες και ψάλλοντας ύμνους συνόδεψαν την Ευλογημένη Μαρία στο Ναό. Την υποδέχτηκαν οι Ιερείς που φωτισμένοι από τη Θεία Χάρη Της επέτρεψαν την είσοδο στα Άγια των Αγίων, στο μέρος δηλαδή που κανείς δεν έμπαινε παρά μόνο ο Αρχιερέας 1 φορά το χρόνο. Ποια ήταν η ζωή Της μέσα στα Άγια των Αγίων ; Εδώ μέσα, στη σκέπη και την παρουσία του Θεού, η Παναγία μας ζει με ύμνους και προσευχές δοξολογίας προς το Θεό. Μελετούσε μέρα και νύχτα τις Θείες Γραφές και όταν διάβαζε για κάποια αρετή κοπίαζε περισσότερο να την αποκτήσει. Άγγελος Κυρίου έφερνε ουράνιο άρτο και τροφή θεϊκή στην Ευλογημένη Μαρία. Έτσι η Παναγία μας ζούσε μόνο για το Θεό. Σ’ Εκείνον είχε στρέψει ολόκληρη την καρδιά Της. Καμιά χαρά ανθρώπινη δεν ήταν μεγαλύτερη από εκείνη που ένιωθε στην ανάπαυση της προσευχής και της μελέτης. Εδώ στο Ναό θα ζήσει για 12 χρόνια.
Οι γονείς της Παναγίας που Την οδήγησαν στο Ναό, δείχνουν σε μας το δρόμο προς την Εκκλησία. Ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας προτρέπει: ”Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα, αλλά και μυστική χάρη των μεγάλων Μυστηρίων που τελούνται σ’ αυτόν”. Είναι ανάγκη να εκκλησιαζόμαστε όλοι , για να παρηγορούμε την πείνα μας από την αγία Τράπεζα του Σώματος του Κυρίου και να ευχαριστούμε τη δίψα μας από το ζωήρρυτο Αίμα Του και από τα νάματα της διδασκαλίας των θείων Γραφών. Ακόμα η προσευχή που γίνεται στο Ναό απ’ όλους τους πιστούς έχει μεγαλύτερη δύναμη απ’ ότι του κάθε πιστού χωριστά. Στην Εκκλησία τονώνεται και η αγάπη μεταξύ των πιστών.
Όλοι μας είμαστε υπόχρεοι προς τη Θεοτόκο, διότι μας έδωσε τη δυνατότητα να ανέλθουμε προς το Θεό. Η καλύτερη ευχαριστία που θα μπορούσαμε να Της προσφέρουμε είναι να Την μιμηθούμε υπακούοντας στις εντολές του Θεού. Της οφείλουμε πολλά, γιατί δεν έπαψε ποτέ να μας προστατεύει. Ας αναφέρουμε ένα θαύμα από τη σύγχρονη ιστορία. Είναι 9 Σεπτεμβρίου 1943 οι Γερμανοί μπαίνουν στον Ορχομενό της Βοιωτίας με σκοπό να καταστρέψουν την πόλη με 3 τανκς. Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας(874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι το παλιό μοναστήρι της Σκριπούς. Στα 550 μέτρα από το Ναό το 1ο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το 2ο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το 1ο , αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το 3ο τανκ ακινητοποιείται σ’ ένα χωράφι. Τα ξημερώματα ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο θαυμαστό; Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! Θαύμα, θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Στη Θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει και φώναξε: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε!Να Την τιμάτε και να Τη δοξάζετε». Όσο ζούσε ο Χόφμαν παρευρισκόταν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου και τιμούσε την Παναγία. Χρηματοδότησε μάλιστα και την 1η εικόνα με την απεικόνιση του θαύματος. Αν οι άλλοι που δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι τιμούν την Παναγία μας, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε γνήσια τέκνα Της πρέπει να Την τιμούμε, να Την ευχαριστούμε και να Τη δοξάζουμε. Είθε κάθε σκέψη, κάθε λόγος και κάθε έργο μας να αποτελεί μίμηση της Παρθένου.