ΕΙΡΗΝΗ, ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Αλλά παρ’όλο που γίνονται γιγάντιες προσπάθειες, οι πόλεμοι δε σταματούν. 150 πόλεμοι μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν γίνει σ’ όλο τον κόσμο.

Αυτό που μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, που μιλά 96 φορές μόνο για την ειρήνη, η οποία είναι η μόνη που γαληνεύει.

Όταν έχουμε ηρεμία και ειρήνη Θεού ζούμε ένα κομμάτι του Παραδείσου. Όμως για να την αποκτήσουμε και να την διατηρήσουμε μέσα μας πρέπει να προσέξουμε 3 βασικές προϋποθέσεις: τις σχέσεις μας με το Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.

1ο : ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ:

Η αμαρτία είναι αυτή που φονεύει την ψυχική ηρεμία μας. Μετά από κάθε πτώση νοιώθουμε τύψεις- ταρασσόμεθα-η φωνή του Θεού μας φωνάζει, μας ελέγχει η συνείδησή μας. Για παράδειγμα στην Ιταλία εξέδωσε ένταλμα συλλήψεως για φόνο μία εισαγγελέας κατά ενός 46χρονου άνδρα. Αυτός μετά από 26 έτη αυτοβούλως προσήλθε και ομολόγησε ότι αυτός μαζί με άλλους 4 σκότωσαν μέσα στο σπίτι του ένα μυλωνά, για να τον ληστέψουν. Είπε ο ένοχος: «26 έτη υποφέρω και δεν μπορώ να κοιμηθώ για το έγκλημά μου. Από εκείνη τη νύχτα του εγκλήματος με βασανίζουν οι τύψεις».

Υπάρχει όμως και η περίπτωση που χάνουμε την ειρήνη μας, όχι γιατί κάναμε ένα σφάλμα ή κάπου φταίξαμε, αλλά επειδή μας ανακάλυψε ο κόσμος. Αυτό είναι αποτέλεσμα εγωισμού που φέρνει ταραχή. Για παράδειγμα στο Βίο του Γέροντα Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, κάποιος έδειρε έναν άνθρωπο και όταν τον ήλεγξε ο Γέροντας, έβαλε τα κλάματα, γιατί προσβλήθηκε.

Η παράταση όμως της ταραχής της ψυχής στη συνείδηση οδηγεί σε κίνδυνο να δημιουργηθεί νευρωτική κατάσταση ή μονιμοποίηση μελαγχολίας. Γι’ αυτό πρέπει να ηρεμούμε με μετάνοια και προσευχή. Η σχέση μας με το Θεό θα φέρει την ειρήνη στην καρδιά μας, όταν προσευχόμαστε- εξομολογούμαστε- κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού-εκκλησιαζόμαστε.

2ο :ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ:

Η πορεία για την απόκτηση της ειρήνης εξαρτάται και από τις σχέσεις μας με τον πλησίον. Πολλές βέβαια οι αφορμές πικριών και ταραχής από τους άλλους με τα λόγια τους- τη συμπεριφορά τους, όχι μόνο από τους ξένους αλλά και από τους οικείους-συνεργάτες-φίλους-συγγενείς-γείτονες. Η ειρήνη φυγαδεύεται εξαιτίας των άλλων. Διότι ούτε εκείνοι είναι άγγελοι ούτε εμείς. Τι πρέπει να κάνουμε; Η ανοχή με αγάπη είναι η προτροπή του Αποστόλου Παύλου. Υπομονή-συγχωρητικότητα-υποχώρηση-ταπείνωση(εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων/Προς Εβραίους,12,14).Ανθρώπους που μας ταράζουν και είναι αδιόρθωτοι να τους αποφεύγουμε, όχι βέβαια να τους μισήσουμε. Να αγαπάμε όλο τον κόσμο, αλλά να μη βάζουμε στο σπίτι μας αδιόρθωτους, αυτό είναι αδιάκριτο, ασύνετο· εκτός βέβαια αν είναι μέλος της οικογένειας.

Στο βιβλίο «Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται», απαντά κάποιος Άγιος σε ένα σιδερά που ρωτά γιατί ο Χριστός είπε: «οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν(Κατὰ Ματθαῖον,10,34). Ο Κύριος εδώ βεβαιώνει ότι δεν ήλθε για να συμβιβάσει το ψέμα με την αλήθεια, το καλό με το κακό, τη σοφία με την ανοησία, την αγνότητα με την ασωτία, αλλά «έφερα ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο». Το ξίφος είναι ο λόγος, η μάχαιρα του Πνεύματος που χωρίζει την ειρήνη του καλού με το κακό. «Ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρός αὐτοῦ», λέει ο Χριστός(Κατὰ Ματθαῖον,10,35).Πράγματι αν ο γιος γνωρίσει το Χριστό και ο πατέρας ακολουθήσει το διάβολο με τη ζωή του, το ξίφος της αλήθειας του Χριστού θα τους χωρίσει. Εάν η κόρη ακολουθήσει το Χριστό και η μητέρα Τον αρνείται, τι κοινωνία θα υπάρξει; Δεν είναι ο Χριστός πιο γλυκός από τη μητέρα; Το ίδιο και η πεθερά με τη νύφη.

Όμως ο αποχωρισμός αυτός δεν είναι σωματικός, τούτο δεν το λέει. Αρκεί με την ψυχή να είναι χωριστά, να μη δέχεται τις άπιστες γνώμες και πράξεις. Αν δηλαδή οι πιστοί χωρίζουν αμέσως και σωματικά από τους απίστους, θα είχαν χωριστεί σε 2 στρατόπεδα αντίπαλα. Ποιος τότε θα τους διόρθωνε; Και ο Κύριος υπέμεινε δίπλα Του τον Ιούδα 3 ολόκληρα χρόνια. Και ο σοφός Παύλος γράφει: «ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί(Α΄Κορινθ.,7,14). Ο Χριστός φέρνει το ουράνιο βάλσαμο της ειρήνης, όχι συμβιβασμό των υιών του φωτός μετά των υιών του σκότους.

3ο :ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ:

Η 3η προϋπόθεση για να έχουμε την ειρήνη του Θεού είναι να κοιτάζουμε τον εαυτό μας. Υπάρχουν άνθρωποι που τρώγονται με τα ρούχα τους, γκρινιάρηδες, ανικανοποίητοι, παραπονούμενοι· όλα τους φταίνε: τα χρήματα που παίρνουν τους φαίνονται λίγα, δεν τους αρέσει το σπίτι τους, το αυτοκίνητο, τα έπιπλά τους, η γειτονιά, τα ρούχα τους, το φαγητό δεν είναι νόστιμο, οι βαθμοί των παιδιών τους στο σχολείο δεν είναι καλοί. Είναι πάντοτε ταραγμένοι, μελαγχολικοί, αγέλαστοι,-αρρωστημένες καταστάσεις-δυστυχείς τύποι. Χρειάζεται πνευματική καλλιέργεια, Χάρη Θεού. Είναι χρήσιμο να είμαστε ολιγαρκείς, να δοξάζουμε το Θεό για τα λίγα που έχουμε και όχι να ταραζόμαστε για τα πολλά που δεν έχουμε.

Ένας ζωγραφικός πίνακας εικονίζει μία ταραγμένη θάλασσα όπου οι άνεμοι σπρώχνουν τα αφρισμένα της κύματα επάνω σε απότομα βράχια και μέσα σε αυτό το άγριο τοπίο ξεπροβάλλει πάνω σε ένα βράχο κοντά στα κύματα ένα ήρεμο περιστέρι.Η θάλασσα συμβολίζει την γεμάτη περιπέτειες ζωή μας και το περιστέρι τον χριστιανό που έχει ειρήνη χωρίς να επιρεάζεται από την ταραχή του βίου τούτου,επειδή προσβλέπει στην αληθινή ζωή,την ουράνια βασιλεία.