Η ΕΞΟΥΣΙΑ

 

Για να μην δημιουργούνται στην κοινωνία μας αλληλοσπαραγμοί, ο Θεός προνόησε τον θεσμό της εξουσίας, που έχει σκοπό την τάξη και την δικαιοσύνη. Ο Μ. Κωνσταντίνος έλεγε στους υπηκόους του, ότι όποιος αδικείται ας έρθει άφοβα να αναφέρει τον κρατικό λειτουργό, αν διαπιστωθεί η αδικία, τον καταγγέλλοντα θα τον αντάμειβε με δώρα, τον άδικο θα τον τιμωρούσε.

Ο λαός οφείλει τιμή στους άρχοντες, όποιοι και αν είναι. Ο Χριστός όταν ρωτήθηκε από τους Φαρισαίους σχετικά με τους φόρους προς τον Καίσαρα, αφού πήρε ένα νόμισμα, τους είπε να αποδίδουν τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό. Επίσης ο απόστ. Παύλος συμβουλεύει τους χριστιανούς της Ρώμης να υπακούουν τους νόμους, αν και τότε διοικούσε ο φοβερός Νέρωνας, γνωστός για τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, εκτός βέβαια αν οι νόμοι αντίκεινται στην πίστη, π.χ. η προσκύνηση των ειδώλων, τότε ισχύει το «πειθαρχείν δει Θεώ παρά ανθρώποις». Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μάλλον επαναλαμβάνει την προτροπή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου «αν σου ζητήσουν τα γρόσια σου δώστα, αν σου ζητήσουν τo χωράφι σου δώσε το, την ψυχή μην αφήσεις να σου πειράξουν».

Όποιος βρίσκεται στην εξουσία οφείλει να ζει έντιμα. Ο Λίβιος ήταν δήμαρχος και ύπατος το 109 π. Χ. στη Ρώμη, είχε στο σπίτι του πολλά παράθυρα χωρίς πατζούρια, κάποιος μαραγκός του πρότεινε να του δώσει 5 νομίσματα για να του τοποθετήσει πατζούρια στα παράθυρα, εκείνος του απάντησε ότι θα του έδινε τα διπλά αν έκανε όλο το σπίτι διαφανές, ο σκοπός που το έκανε αυτό ήταν να βλέπει όλος ο κόσμος την αψεγάδιαστη ζωή του. Ο Ξενοφών είπε σε έναν νέο Βασιλιά «παιδί μου έγινες βασιλιάς, η αρετή σου ας είναι ανώτερη από το αξίωμά σου, πρόσεχε μήπως οι υπήκοοί σου σε ξεπεράσουν σε αρετή». Ο Σολομών όταν έγινε βασιλιάς ζήτησε από το Θεό με θερμή προσευχή να έχει σύνεση και ο Θεός επειδή δεν ζήτησε μακροζωία για να χαρεί την βασιλεία του όπως θα εύχονταν οι περισσότεροι, του έδωσε νου συνετό, ώστε η σοφία του να θαυμάζεται τόσους αιώνες έως σήμερα. Στην βασιλεύουσα των πόλεων, όταν γινόταν η στέψη του αυτοκράτορα, ο πατριάρχης του πρόσφερε μία χούφτα χώμα και του έλεγε, να φοβάσαι το Θεό και τον θάνατο (ο θάνατος δεν κάνει εξαιρέσεις).

Αναρωτιέται ο λαός, γιατί ο Θεός επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις να βρίσκονται στην εξουσία άρχοντες σκληροί που βασανίζουν το λαό αντί να τον υπηρετούν. Μία παροιμία λέει, «κατά τον λαό και ο πρόεδρος», μέσα από τις οικογένειες της κοινωνίας που ζούμε μεγαλώνουν και ανατρέφονται, οι ιερείς, οι δάσκαλοι , οι δήμαρχοι, πως εμείς ζητούμε καλλίτερους από αυτούς που εμείς οι ίδιοι έχουμε διαμορφώσει με το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας; Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχε ένας βασιλιάς πολύ μοχθηρός και άδικος, ένας ασκητής αναρωτήθηκε γιατί ο Θεός να επιτρέπει σε έναν τέτοιο άνθρωπο να διοικεί το λαό, άγγελος του απάντησε, πως για το λαό αυτό χρειαζόταν χειρότερος.

Οι περισσότεροι ιερείς, ή οι άρχοντες που βρίσκονται σε ένα αξίωμα, ξεκινούν με όνειρα και καλή διάθεση και όχι έχοντας στο νου τους να εξαπατήσουν το λαό, όμως στην πορεία άλλοι παρασύρονται από τα πάθη τους, άλλοι όπως λέει ο λαός «καβαλούν το καλάμι», άλλοι βλέπουν την εξουσία σαν μία καρέκλα και χάριν αυτής στρουθοκαμηλίζουν για να βολεύονται σε αυτήν. Π. χ. ο Πιλάτος ενώ ήταν βέβαιος για την αθωότητα του Χριστού, σαν έμπειρος δικαστής που ήταν, προσπάθησε 6 φορές να μεταπείσει τον μαινόμενο όχλο, αλλά αποδείχτηκε δειλός φοβούμενος μην χάσει την θεσούλα του. Η εξουσία μοιάζει με μία όμορφη γυναίκα, και ο άρχοντας καλείται να κοιμάται στο ίδιο σπίτι χωρίς να συνευρεθεί μαζί της, όπως τολμηρά την περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ανάλογα με την θέση που κατέχεις, ανάλογη είναι και η ευθύνη σε μία απόφαση που θα πάρεις. Αν πάρεις μία σωστή ή λανθασμένη απόφαση σε ένα θέμα που αφορά την οικογένειά σου, θα ωφελήσεις ή θα ζημιώσεις την οικογένειά σου μόνο, π. χ. παίρνεις ένα δάνειο… Αν βρεις ένα φάρμακο για τον καρκίνο, πόσοι συνάνθρωποί σου θα ωφεληθούν… Αν όμως είσαι δήμαρχος ή πρωθυπουργός τότε η απόφαση σου για ένα θέμα που αφορά το λαό θα ωφελήσει ή θα ζημιώσει περισσότερους. Ο Ηρώδης συζούσε με την γυναίκα του αδερφού του, η μοιχεία του είχε κακό αντίκτυπο στο λαό, παρέσυρε την κοινωνία σε ηθική κατάπτωση με το παράδειγμά του, «αν ο στρατηγός κλέψει ένα αυγό ο στρατιώτης θα κλέψει μία κότα». Γι αυτό τον έλεγξε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ενώ θα υπήρχαν και άλλοι με παρόμοια πάθη εκτός του βασιλιά.

Όλοι μας έχουμε ευθύνη να εμποδίζουμε το κακό όταν μπορούμε, ένα αρχαίο γνωμικό λέει: «ο βουλόμενος κωλύσαι το κακόν και μη κωλύων αυτό εκείνος εστί ο ποιήσας αυτό». Σκεφτείτε να πάει κάποιος στο σπίτι του και να βρει ένα σκοτωμένο σκυλί και αντί να το πετάξει έξω να κάτσει αδιάφορος να φάει, να ξαπλώσει στον καναπέ, να δει τηλεόραση, και δίπλα του να μυρίζει το σκοτωμένο σκυλί. Αυτό σημαίνει ότι αν είσαι κάπου προϊστάμενος έχεις ευθύνη για την συμπεριφορά των υπαλλήλων, δεν πρέπει να κάνεις τα στραβά μάτια. Τα μεγάλα αξιώματα έχουν μεγαλύτερη τιμωρία ή ανταμοιβή. Ο Θεός στην μέλλουσα κρίση θα κρατάει στο ένα χέρι του μία βέργα ξύλινη και στο άλλο χέρι του σιδερένια (συμβολικά) η ξύλινη θα πέσει επάνω στον λαό που δεν υπάκουσε, η σιδερένια σε ιερείς και άρχοντες που ήταν ανάξιοι της κλίσεως (μάθετε δικαστές και άρχοντες από περάτων γης ότι πάσα εξουσία εδόθη από τον Θεό και κάποτε θα ζητήσει απολογισμό).

Εξαιτίας της φιλαυτίας τους κάποιοι επιδιώκουν την απόκτηση της εξουσίας, αν βρεθείς σε μία πλατεία και φωνάξεις ”πρόεδρε” τότε οι μισοί θα γυρίσουν νομίζοντας ότι απευθύνεσαι σε αυτούς, αυτούς τους ανθρώπους που ”ψοφάνε” για εξουσία ο κόσμος τους αποφεύγει, π.χ. στην αρχαιότητα ο Διογένης αιχμαλωτίστηκε μαζί με άλλους και δόθηκε στην αγορά της Σικελίας για να πουληθεί ως δούλος. Ο δραγουμάνος ρωτούσε έναν-έναν τι τέχνη ήξεραν και αυτοί απαντούσαν, κτίστης, φούρναρης… όταν έφτασε η σειρά του Διογένη απάντησε πως μπορεί να κάνει το αφεντικό, κανένας όμως δεν ενδιαφερόταν να τον αγοράσει, έτσι γλίτωσε από το δουλοπάζαρο.

Δυστυχώς σήμερα όσοι κατέχουν την εξουσία δεν νοιάζονται για όσους υποφέρουν από την πείνα, 10.000.000 άνθρωποι το χρόνο πεθαίνουν από ασιτία. Οι G8 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο, συζητούσαν σε ένα δείπνο με 19 διαφορετικά εδέσματα για το πρόβλημα της σίτισης των φτωχών. Ο χορτάτος τον πεινασμένο δεν τον σκέφτεται. Είπαν σε μία βασίλισσα, ότι ο λαός δεν έχει ψωμί να φάει και τους απάντησε με απάθεια, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι. O Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει «τα παιδιά καμαρώνουν σαν πολύτιμα τα ασήμαντα παιχνίδια τους, κάτι παρόμοιο γίνεται και με την εξουσία».

Ο Χριστός μας πήρε το όνομα αυτό από τη λέξη χρίσμα με το οποίο γινόταν κάποιος βασιλιάς του Ισραήλ, η επιγραφή επάνω στο σταυρό, βασιλεύς των Ιουδαίων, για την οποία διαμαρτυρήθηκαν οι εβραίοι στον Πιλάτο, δεν ήταν τυχαία. Οι μάγοι στη γέννηση του Χριστού πρόσφεραν και χρυσό, όπως ήταν συνήθεια να προσφέρουν σε βασιλείς. Εμείς οι χριστιανοί= χρισμένοι, είμαστε οι κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού. Όταν ο Χριστός πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο και χόρτασε 5.000 άνδρες, ο κόσμος νόμισε πως θα τους έλυνε τις υλικές ανάγκες και θέλησαν να τον κάνουν βασιλιά, γι αυτό ο Χριστός ανάγκασε τους μαθητές να μπουν στο πλοίο, και ανέβηκε στο βουνό μόνος Του. Ο κόσμος παρανόησε την εξουσία του Χριστού.

Κάποτε ένας πατέρας είχε 4 γιούς, κάποιοι ληστές μπήκαν στο σπίτι του και του πήραν τα παιδιά του. Για πολλά χρόνια έψαχνε να βρει τους γιους του, ώσπου άκουσε πως είχαν γίνει και αυτοί ληστές οι 2 στο πλευρό ενός ληστή και οι άλλοι 2 σε έναν αντίπαλο ληστή. Ο πατέρας πόνεσε αλλά αποφάσισε να τους συναντήσει, πήγε πρώτα στους 2 γιους, αφού τους εξήγησε εκείνοι του είπαν να ξεχάσει τους άλλους 2 γιους και να πολεμήσει μαζί τους, εκείνος αρνήθηκε γι αυτό τον έδειραν και τον έδιωξαν, τότε πήγε και στους άλλους 2 γιους ώσπου και αυτοί όχι μόνο τον έδειραν αλλά τον σκότωσαν. Ομοίως και τον Χριστό τόσο οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι όσο και ο λαός που πεινούσε και ήθελαν έναν ηγέτη κοσμικό για να επαναστατήσουν εναντίον των Ρωμαίων, στο τέλος αφού δεν βρήκαν αυτόν που ήθελαν τον παρέδωσαν σε ατιμωτικό θάνατο δια σταυρού.

Αν είμαστε άνθρωποι που έχουμε αναλάβει κάποια υπεύθυνη θέση εξουσίας ας προσέξουμε να επιτελούμε το καθήκον μας με ταπείνωση και δικαιοσύνη, όχι με σκοπό να μας διακονούν, αλλά να διακονούμε εμείς αυτούς που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε. Ο Κύριος μίλησε στο πλήθος και τους είπε: «Όσα σας λέγουν (οι Φαρισαίοι) να τα τηρείτε και να τα πράττετε, να μην κάνετε όμως κατά τα έργα τους, γιατί λένε και δεν πράττουν… φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων φορτία βαριά, ενώ οι ίδιοι δε θέλουν ούτε με το δάχτυλο να τα κινήσουν…»